Nasuwanie podłużne jest ekonomiczną technologią budowy obiektów mostowych o konstrukcji betonowej. Metoda jest szczególnie odpowiednia do budowy ciągłych mostów wieloprzęsłowych sprężonych. Polega ona na wykonywaniu konstrukcji nośnej w odcinkach o długości 15–30 m w stacjonarnym szalunku za przyczółkiem i wypychaniu do przodu wykonanej części mostu za pomocą siłowników hydraulicznych i lin lub systemu ciernego. Segmenty wykonywane są „na mokro” z następnie sprężane. Konstrukcja przemieszcza się po tymczasowych łożyskach ślizgowych. Aby utrzymać niski moment zginający w ustroju nośnym podczas budowy, z przodu konstrukcji przymocowany jest dziób montażowy (awanbek).

Podstawowymi zaletami stosowania tej metodologii konstrukcyjnej, a nie innych tradycyjnych metod, są:

• Minimalne zakłócenia w obszarach wrażliwych dla środowiska
• Wymagana mniejsza strefa placu budowy
• Większe bezpieczeństwo podczas budowy, która odbywa się głównie na poziomie gruntu
• Szybkie tempo budowy
• Oszczędność transportu i ogólne zmniejszenie elementów konstrukcyjnych
• Wyższa jakość wykończenia i wydajności wynika z łatwiejszych warunków pracy i powtarzalności zadań
• Łatwy dostęp do ograniczonych lub ograniczonych miejsc - takich jak nad rzekami, głębokimi dolinami, liniami drogowymi lub kolejowymi, w złych warunkach gruntowych lub obszarach chronionych środowiskowo