Nasuwanie podłużne jest ekonomiczną technologią budowy obiektów mostowych o konstrukcji betonowej. Metoda jest szczególnie odpowiednia do budowy ciągłych mostów wieloprzęsłowych sprężonych. Polega ona na wykonywaniu konstrukcji nośnej w odcinkach o długości 15–30 m w stacjonarnym szalunku za przyczółkiem i wypychaniu do przodu wykonanej części mostu za pomocą siłowników hydraulicznych i lin lub systemu ciernego. Segmenty wykonywane są „na mokro” z następnie sprężane. Konstrukcja przemieszcza się po tymczasowych łożyskach ślizgowych. Aby utrzymać niski moment zginający w ustroju nośnym podczas budowy, z przodu konstrukcji przymocowany jest dziób montażowy (awanbek).
Podstawowymi zaletami stosowania tej metodologii konstrukcyjnej, a nie innych tradycyjnych metod, są:
- Minimalne zakłócenia w obszarach wrażliwych dla środowiska
- Wymagana mniejsza strefa placu budowy
- Większe bezpieczeństwo podczas budowy, która odbywa się głównie na poziomie gruntu
- Szybkie tempo budowy
- Oszczędność transportu i ogólne zmniejszenie elementów konstrukcyjnych
- Wyższa jakość wykończenia i wydajności wynika z łatwiejszych warunków pracy i powtarzalności zadań
- Łatwy dostęp do ograniczonych lub ograniczonych miejsc - takich jak nad rzekami, głębokimi dolinami, liniami drogowymi lub kolejowymi, w złych warunkach gruntowych lub obszarach chronionych środowiskowo
